Kinderen van Nieuw en Meer | Sofie
Sofie

Sofie    (1987)

"Als papa aan het schilderen was in zijn atelier ging ik stiekem achter hem zitten. Ik vond het mooi om te zien hoe iemand kon verdwijnen in het creƫren van iets en om tegelijkertijd iets te zien ontstaan. Ik weet niet of hij het echt door had. Waarschijnlijk soms wel. We spraken niet over zijn werk. Ik denk dat ik daar te jong voor was. Ik was negen toen hij doodging.

boetseerles

Er was nog geen bus. En de Oeverlanden waren ook nog niet verbouwd, Nieuw Sloten was er nog helemaal niet. Oh, ik voel me echt heel oud.

Ik zat op boetseerles bij Elsbeth. Ze had elke week een klein opdrachtje, of iets om je aan het werk te krijgen. Ik vond het altijd erg leuk. Klei is gewoon heel fijn materiaal, want het luistert goed naar je handen. Ik heb me daar altijd erg goed kunnen uitleven.

Bij het hondenveld gingen we altijd heel hard gillen dat ze de honden aan het mishandelen waren.

Taco heeft het grafmonument van mijn vader gemaakt. Toen hij daar mee bezig was, was ik vaak bij hem, omdat ik het leuk vond om te zien hoe hij daaraan werkte. Het is een kruis geworden in een x-vorm. Papa maakte beeldjes die ritmische letters voorstelden. Hij heeft dus ook de B gemaakt, die kwam in het midden. Met Elsbeth hebben we allemaal diertjes geboetseerd. Die diertjes staan overal om dat beeld heen, op dat kruis.

Je hoefde nooit bij iemand aan te kloppen, je kon gewoon bij iemand binnen lopen.

dingen maken

Na mijn afstuderen van de kunstacademie wil ik sowieso een klasje, zodat ik lekker met die kindjes dingen kan maken. Zoals Elsbeth dat deed met ons. Ik weet nog hoe fijn ik het vond. Ik vind het heel fijn om samen met kinderen iets te doen. Kunst en kinderen, dat lijkt me een mooie combi. Ik ben nu verslaafd aan dingen maken, dat verdwijnt niet zomaar."